Douglassparren worden in Europa niet zo hoog als in het Noord-Amerika waar ze vandaan komen. Tenminste: in Amerika hebben hebben ze nog een paar restjes oerbos over, waarin honderden jaren oude douglassparren staan, van lang voordat de kapgrage Europese cultuur het gevarieerde Noord-Amerikaanse natuur- en cultuurlandschap overspoelde. De oudste douglassparren in Nederland staan er pas 160 jaar, sinds Koning Willem III ze achter de Koninklijke Stallen bij Paleis Het Loo liet aanplanten. De hoogste hiervan mat in 2017 50,4 meter.
Deze tussen in 1860 en 1870 geplante bomen zijn baby’s vergeleken met de maximum leeftijd die douglassparren in Noord-Amerika kunnen bereiken: in extreme gevallen meer dan 1300 jaar oud, maar ruim 500 jaar is heel gebruikelijk voor de ‘Coast Douglas-fir’ / Pseudotsuga menziesii var. menziesii. De Rocky Mountain Douglas-fir variëteit (‘Rocky Mountain Douglas-fir’) wordt meestal niet ouder dan 400 jaar. Hopelijk geven de beheerders van Kroondomein Het Loo hun douglassparren de tijd om tot vol wasdom te komen. Hoe hoog en hoe dik zal dat zijn daar op de Veluwe?
In Norg is er vooralsnog weinig kans dat het douglassparrenbosje (zoals mijn vader het altijd noemt) tot vol wasdom zal kunnen komen. Net als de meeste Pseudotsuga menziesii aanplanten in Nederland, was dit bosje bedoeld als productiebos. (Maar we kunnen altijd hopen op natuurliefhebbende erven, toch?) Ook dit jonge, nog geen honderd jaar oude, bos is al prachtig en geeft ons een glimps van hoe zo’n oerbos in Amerika er uit moet hebben gezien.
